Hepimizi her defasında aynı kaosa sokan ama bir türlü çözemediği bir konu; tekrar eden durumlar. Kişiler değişiyor, hayatım değişiyor ama bana yaşatılanlar ve benim duygularım hep aynı diyoruz. Peki neden? Bunun sebebi çocukluğunuza hatta ve hatta atalarımıza kadar iniyor.
Bir arkadaşımla sohbetimiz esnasında, bu konuyla ilgili olmasa da sesli olarak buna yakın bir konuda ki fikirlerimi söylüyordum. Oda bana bu duruma çok farklı bir perspektiften bakmama sebep olacak bir soru sordu ‘’ Bundan yıllar yıllar önce atalarından birinin senin şuan yaşadığın bu durumun aynısını yaşayıp, 2 seçenekten birini (doğru-yanlış) seçtiğini hiç düşündün mü?’’ Evet hiç düşünmemiştim. O an ilk işim bunu düşünmek oldu tabii. Bunlar bizim geçmişten gelen kayıtlarımız olabilir mi ? Bizler de onların bize aktardığı kodlarla aynı tepkileri verip aynı döngüleri yaşıyor olabilir miyiz? Çoğumuz bunu dile de getiririz hatta, ‘’ Annem aldatıldı, kesin bende aldatılacağım ve aldatıldım.’’
Bir de daha farklı açıdan bakalım hep aynı şeyleri yaşıyorum. İş yerinde en iyisini yapıyorum ama gene de yöneticim tarafından seçilmiyorum, ilişkilerimde hep aynı durumları yaşıyorum hiç değişmiyor hep terkediliyorum. Gene başa dönecek olursak geçmişimizden gelen olumsuz anılardan gelir. Zeigarnik Etkisi olarak da bilinen bu durum, kişinin hayatı boyunca niçin benzer döngüler içinde kendini buluyor oluşunu açıklamakta. Nedir bu etkinin tanımı; kişilerin tamamlanmamış veya bölünmüş-yarıda kesilmiş etkinlikleri, tamamlananlara göre daha kolay hatırladığını ifade eden psikolojik bir kavram.
Karşılaştığımız kişiler tesadüfen hayatımızda değildir, onları biz çekiyoruz hayatımıza. Eğer negatifsek, negatif insanları çekiyoruz hayatımıza hep birlikte negatifliğin her türlü adımını yaşıyoruz. Yada ben hep borç ödüyorum zaten hiçbir zaman rahat yaşamadım ki, bilinçaltı gene negatif kaydı alıyor gidiyor geçmişteki kodlara ve evren gene iş başında kişi sürekli borçlanmayı yaşıyor. Kişi bütün ilişkilerinde terkediliyor, ilk ilişkisine başlarken bir anda aklına gelen bir hikaye ile terkedilme bilinçaltına gidiyor ve döngü başlıyor.
Beyin tanıdık olanda kalmak ister. Mesela, ailesinde çocukluğundan beri “değerli” hissedememiş birisi için, değersizlik duygusu çok tanıdıktır, hatta o duyguyla mücadele etmekte de baya ustalaşmıştır. Değersiz hissetmek, neredeyse onun konfor alanı olmuştur. Bu kişi içten içe, biri tarafından değerli hissettirilirse ne yapacağını bilemez hale gelir. Yani kişi için tanıdık olan, değersizlik hissinin içinde kalmaktır. Hal böyle olunca, her ne kadar kurtulmaya çalıştığını düşünse de kendini yine değersiz hissettiren bir ortama girer.
Bilinçaltımızda hangi inanç ya da hangi duygu varsa dışarıdan bu yokmuş gibi davransak da karşımıza çıkan kişiler bilinçaltımızdan yaydığımız frekansa uygun kişilerdir.
Bu yaşadıklarımız bize sinyal vermektedir. Burada bir sorun var artık bunun farkına varıp bir şeyleri değiştirmeye başlamalısın diye bize ayna tutar.
Nasıl çıkacağız bu durumdan ?
· İlk adım farkındalık ve farkındalığı arttırma. Özellikle bu noktada yaşadığınız bu durumun neden sizi rahatsız ettiğini belirlemek. Çözülmemiş bir sorundan mı geliyor? Ertelediğiniz bir işin yada durumun yükü mü? Yoksa bu zamana kadar konuşmadığınız, anlatamadığınız bir durumun ağırlığı mı?
· Onaylamak. Evet durum bu ve ben önce kafamdaki bu olumsuzlukları serbest bırakacağım.
· Strateji. Değişiminiz için gerçekçi bir plan oluşturmak.
· Harekete geçmek.
· Kutlama. Her kurtulduğunuz tekrarda kendinize bir ödül verin.
‘’Önceden ağladığın yerlere tekrardan git ve kahkahalar at. Hikayeni değiştir.’’ Osho
Yaşadıklarımız bizi uyandırmak için bizi sallar!
Hayatımızda tekrar eden benzer durumları, benzerlikleri gördüğümüz zaman sormalıyız kendimize. Bunun anlamı nedir, ben hayatımda neyi tekrar ediyorum, geçmişimle bunun nasıl bir ilişkisi olabilir diye. Bunun anlamını keşfettikten sonra, bu döngülerimize daha farklı bir gözle bakmaya başlarız. Bu farkındalık, kendimize yeni deneyimler katabilmek için attığımız ilk adım olacaktır.
Yaşam acı verici olaylar, koşullar, zor ilişkiler ve durumlar yoluyla dikkatimizi çekmek için ne gerekiyorsa yapar. Çünkü, insanlar yalnızca acı yoluyla ya da tam tersi mutlulukla öğrenir. Bir ilişkiden diğerine gidebiliriz ama nerede olursak olalım, aynı kalıpları yaratırız.
Görünürde her şey farklı olabilir ama yine de tekrar gibi gelir. Göremediğimiz şey ise, dışsal olanın değişebilmesi için içsel olanın değişmesi gerektiğidir. Çünkü, kendi benliğimizden kaçamayız ve gittiğimiz her yere kendimizi de götürürüz. Er ya da geç kendimizle yüzleşmek zorunda kalacağız. Kendimizle bilinçli olarak yüzleşmezsek, yaşam bizi kendimizle yüzleşmeye zorlar. Ve biz dersimizi öğrendikten sonra, artık bu kalıbı tekrar etmemiz gerekmeyecek.
Merve Yalım Toprakhisar
Benimle ön görüşme yapmak için veya daha fazla bilgi almak için lütfen web siteme bakın:
Lütfen beni Coachsea'da da bulun: